نواحی جدید ژنتیکی تأثیر گذار بروی مقدار قند خون

یک گروه از محققین با استفاده از تکنولوژی جدید Metabochipکه نسبت به روشهای دیگر صد بار سریع تر است ، توانستند نواحی ژنتیکی که با روش های قبلی بخوبی قابل تشخیص نبودند را شناسایی کنند.

 محققین 38 ناحیه ی ژنتیکی جدید که با مقدار قند خون و انسولین مرتبط بودند را شناسایی کردند. این کشف سبب شد مجموع نواحی ژنتیکی شناسایی شده مرتبط با گلوکز و انسولین به 53 ناحیه برسد که بیش از نیمی از این نواحی با دیابت نوع 2 مرتبط می باشند.

محققین از یک تکنولوژی جدید که صد بار قدرتمند تر از تکنیک های قبلی است به بررسی نتایج گسترده ی ژنومی پرداختند. این تکنولوژی که Metabochipنام دارد یک روش بصرفه برای یافتن نقشه ی نواحی ژنومی در بیماریهای قلبی-عروقی و متابولیکی درطیف وسیع است.

روش های قبلی از نظر اقتصادی بصرفه نبوده و تنها 30 تا 40 منطقه ی مختلف DNAرا همزمان بررسی می کرد. اما این روش به محققین اجازه داده است که 200 هزار توالی DNAرا در واریته های مختلف بطورهمزمان بررسی کنند.

 محققین امیدوارند با یافتن ورایته های جدید که بروی مقدار قندخون و انسولین تأثیرگذار هستند مسیرهایی را شناسایی کنند که در تنظیم مقدار انسولین و قند خون نقش دارند.

به گفته ی دکتر Claudia Langenberg: ما می خواستیم با استفاده از این تکنولوژی پیشرفته، نواحی ژنومی دیگری را که با روش های قبلی شناسایی نشده بودند شناسایی کنیم. در کارهای قبلی ما توانستیم 23 ناحیه ی ژنتیکی که بر مقدار قندخون تأثیر گذار هستند را بیابیم ،نواحی مذکور نشان دهنده ی مسیرهای بیولوژیکی مهم دخیل در تنظیم قندخون بودند. در آن زمان و قبل از طراحی تکنیک Metabochip، ظرفیت ما برای پیگیری سریع بسیار محدود بود با این حال ژنوتیپینگ موازی در آزمایشگاههای مختلف امیدوار کننده بود  اما نواحی ژنتیکی مرتبط با مقدار قندخون درمطالعات مختلف در سراسر دنیا یکدیگر را تایید نمی کردند.

 این گروه تحقیقاتی برای یافتن نواحی ژنتیکی جدید مرتبط با مقدار قندخون و انسولین به ترکیب اطلاعات جدید بدست آمده از روش Metabochipبا داده های مطالعات قبلی پرداختند.

آنها 38 ناحیه جدید را برای سه ویژگی  1- مقدار قند خون  2- غلظت قندخون ناشتا و 3- غلظت انسولین ناشتا و چالش های بعدی غلظت قند یافتند.

دکتر prokopenkoمی گوید: این تحقیقات این امکان را فراهم کرد  که نواحی ژنومی مرتبط با غلظت انسولین که با سایر صفات متابولیکی همپوشانی دارند را شناسایی کنیم. درطی این تحقیقات ما شاهد همپوشانی نواحی شناسایی شده ی مرتبط با غلظت انسولین با نواحی ژنتیکی که در چاقی شکمی و میزان چربیهای مختلف نقش دارند ( که یک نشانه ی اصلی برای مقاومت به انسولین هستند) بودیم. ما امیدواریم که این مطالعات به شناسایی شبکه های ژنی که کلید تغییرات مهم در فرایندهای متابولیکی و بیماریهای وابسته نظیر دیابت نوع 2 است، کمک کند.

محققین همچنین نواحی ژنومی بیشتری که ارتباط کمتری با غلظت قندخون و انسولین دارند را شناسایی کردند. اما درحال حاضر اطلاعات کافی برای در نظر گرفتن این نواحی به عنوان نواحی ژنومی مهم  در دسترس نداریم . این موضوع از شواهد قبلی مبنی براینکه نواحی بسیار زیادی از ژنوم وجود دارند که مجموع تأثیرات کوچک آنها می تواند سبب افزایش خطر ابتلا به دیابت شود پشتیبانی می کند . در مجموع این نواحی که از اهمیت کمتری برخوردارند می توانند در مجموع بروی مقدار قند و انسولین خون، تأثیر مهمی داشته باشند.

به گفته ی دکتر Barroso: علاوه بر این سیگنالهای مهم شواهد آماری دیگری وجود دارد که نشان دهنده ی نواحی دیگر ژنومی است که از نظر بیولوژیکی ممکن است بروی این ویژگی ها نیز تأثیر گذار باشد اما آنچه سبب محدودیت در این نتیجه گیری می شود بزرگ نبودن اندازه ی نمونه ها برای داشتن قدرت کافی بمنظور صحت بخشیدن به این نتیجه گیری است.

در این تحقیق تعدادی از نواحی ژنومی تأثیرگذار برمقدار قند خون و ویژگیهای انسولین شناسایی گردید. آنالیزهای بیشتر مانند نقشه ژنتیکی یا نقشه برداری دقیق و آنالیز عملکردی، دانش ما را در مورد کنترل قند خون و میزان انسولین درافراد سالم و افراد مبتلا به دیابت نوع  2 گسترده تر خواهد نمود.

منبع: www.sciencedaily.com